طبابت ما دامپزشكان بسيار شبيه به متخصصين اطفال است، عواملی مثل حساسیت بالای مراجعین،آسیب پذیر بودن بیمار،شرایط سخت معاینه و اخذ تاریخچه بیماری و از همه مهمتر عدم توانایی بیمار برای گفتن مشکل کار را برای تشخیص دامپزشکان سخت میکند. البته به همه اینها باید در دسترس نبودن روش های پاراکیلینیکی را اضافه کرد.
پس بهتر است ؛
۱- همه علایم بیماری حیوان خود را بدون هیچ کم و کاستی در اختیار دامپزشک قرار دهید چون دامپزشک از برآیند تاریخچه ای که شما میدهید و معاینه بالینی تشخیص نهایی را میدهد و اگر اطلاعات غلط بدهید باعث خروجی اشتباه در تشخیص دامپزشک میشود.
۲- بسیاری از حیوانات علایم بیماری خود را دیر نشان میدهند و یا در کلینیک و زمان معاینه ممکن است علایم بیماری را به وضوح نشان ندهند که این میتواند ناشی از استرس باشد ،پس این شما هستید که میتوانید جزییات مهم را درباره بیماری حیوان خود در اختیار دامپزشک قرار دهید.
۳-دست دامپزشک را برای اقدامات پاراکلینیکی(در صورتی که دسترس بود) باز بگذارید زیرا عموما کمک شایانی در تشخیص دقیق خواهد داشت،
️️بهتر است از دامپزشک خود بخواهید از درمان کور بپرهیزد.زیرا درمان های اینچنینی فقط روند درمان را کند و پیچیده میکند.
۴-✅مهمترین نکته : به دامپزشک خود اطمینان داشته باشید و حوصله کنید.
